His diebus audivi quendam referentem quae primus quisque ex Romanis ducibus fecisset: primus navali proelio Duilius vicit, primus Curius Dentatus in triumpho duxit elephantos. Graecorum iste morbus fuit quaerere quem numerum Ulixes remigum habuisset, prior scripta esset Ilias an Odyssia, praeterea an eiusdem esset auctoris, alia deinceps huius notae, quae sive contineas, nihil tacitam conscientiam iuvant, sive proferas, non doctior videaris sed molestior. In quadam ad senatum missa epistula, cum requiem suam non vacuam fore dignitatis nec a priore gloria discrepantem pollicitus esset, haec verba inveni: "sed ista fieri speciosius quam promitti possunt. vide quam cupiant diu vivere. Maximum vivendi inpedimentum est exspectatio, quae pendet ex crastino, perdit hodiernum. Maior pars mortalium, Pauline, de naturae malignitate conqueritur, quod in exiguum aevi gignimur, quod haec tam velociter, tam rapide dati nobis temporis spatia decurrunt, adeo ut exceptis admodum paucis ceteros in ipso vitae apparatu vita destituat. praeterita respicere; illis tempora praeterita elapsa sunt et eorum praeteritus, -a, -um = past. Ille se supra rerum naturam esse tunc credidit, cum tot miserorum hominum catervas sub alio caelo natis belvis obiceret, cum bellum inter tam disparia animalia committeret, cum in conspectu populi Romani multum sanguinis funderet, mox plus ipsum fundere coacturus. Illud quoque argumentum non est quod putes diu viventium, quod saepe illis longus videtur dies, quod, dum veniat condictum tempus cenae, tarde ire horas queruntur; nam si quando illos deserverunt occupationes, in otio relicti aestuant, nec quomodo id disponant aut extrahant sciunt. Seneca: De Brevitate Vitae - Kapitel 1 - Übersetzung In tria tempora vita dividitur: quod fuit, quod est, quod futurum est. Et quem tandem longioris vitae praedem accipis? Nisi ingratissimi sumus, illi clarissimi sacrarum opinionum conditores nobis nati sunt, nobis vitam praeparaverunt. Hoc amittunt occupati; nec enim illis vacat praeterita respicere, et si vacet, iniucunda est paenitendae rei recordatio. Ut unus ab illis numeretur annus, omnis annos suos conterent. 3 Inviti itaque ad tempora male exacta animum revocant nec audent ea retemptare, quorum vitia, etiam quae aliquo praesentis voluptatis lenocinio surripiebantur, retractando patescunt. At mehercules istorum funera, tamquam minimum vixerint, ad faces et cereos ducenda sunt. Quid ergo est in causa? Istum animi vigorem rerum maximarum capacissimum a ministerio honorifico quidem sed parum ad beatam vitam apto revoca et cogita non id egisse te ab aetate prima omni cultu studiorum liberalium ut tibi multa milia frumenti bene committerentur: maius quiddam et altius de te promiseras. ex his quod agimus, breve est; quod acturi sumus, dubium; quod egimus, certum. prezenta glasiti quaesiturus sum, 2. l. jed. Hos in veris officiis morari puta [licet dicamus] qui Zenonem, qui Pythagoran cotidie et Democritum ceterosque antistites bonarum artium, qui Aristotelen et Theophrastum volent habere quam familiarissimos. Cum videris itaque praetextam saepe iam sumptam, cum celebre in foro nomen, ne invideris: ista vitae damno parantur. Nemo invenitur qui pecuniam suam dividere velit: vitam unusquisque quam multis distribuit! Habebit cum quibus de minimis maximisque rebus deliberet, quos de se cotidie consulat, a quibus audiat verum sine contumelia, laudetur sine adulatione, ad quorum se similitudinem effingat. Itaque satis illi fuit: iis vero necesse est defuisse ex quorum vita multum populus tulit. Tamquam semper victuri vivitis, numquam vobis fragilitas vestra succurrit, non observatis quantum iam temporis transierit; velut ex pleno et abundanti perditis, cum interim fortasse ille ipse qui alicui vel homini vel rei donatur dies ultimus sit. de die tecum loquitur et de hoc ipso fugiente. Excerpe itaque te vulgo, Pauline carissime, et in tranquilliorem portum non pro aetatis spatio iactatus tandem recede. Ibit in Poenos nondum tantae maturus rei Scipio; victor Hannibalis, victor Antiochi, sui consulatus decus, fraterni sponsor, ni per ipsum mora sit, cum Iove reponetur: civiles servatorem agitabunt seditiones et post fastiditos a iuvene dis aequos honores iam senem contumacis exili delectabit ambitio. (4) In tria tempora vita dividitur: quod fuit, quod est, quod futurum est. Ecce Romanos quoque invasit inane studium supervacua discendi. Quodsi posset quemadmodum praeteritorum annorum cuiusque numerus proponi, sic futurorum, quomodo illi qui paucos viderent superesse trepidarent, quomodo illis parcerent! 38, 25, 9) Vis tu relicto solo mente ad ista respicere? cuius cupiditates prement? Ex his quod agimus breve est, quod acturi sumus dubium, quod egimus certum. Favorite Quotes "Ogniqualvolta due persone si incontrano ci sono in realtà sei persone presenti. Hoc est enim, in quod fortuna ius perdidit, quod in nullius arbitrium reduci potest Princeps civitatis et inter antiquos principes, ut fama tradidit, bonitatis eximiae memorabile putavit spectaculi genus novo more perdere homines. Praecipitat quisque vitam suam et futuri desiderio laborat, praesentium taedio. In modo perfecto longa ante longam valet tria tempora, nisi imperficiatur a sola brevi precedente vel sequente. Livius Drusus, vir acer et vehemens, cum leges novas et mala Gracchana movisset stipatus ingenti totius Italiae coetu, exitum rerum non pervidens quas nec agere licebat nec iam liberum erat semel inchoatas relinquere, exsecratus inquietam a primordiis vitam dicitur dixisse uni sibi ne puero quidem umquam ferias contigisse. Nihil inde incultum otiosumque iacuit, nihil sub alio fuit, neque enim quicquam repperit dignum quod cum tempore suo permutaret, custos eius parcissimus. hoc est enim, in quod fortuna ius perdidit, quod in nullius arbitrium reduci potest. Ex his, quod agimus breve est, quod acturi sumus dubium, quod egimus certum. Hoc est enim in quod fortuna ius perdidit, quod in nullius arbitrium reduci potest. Ibit qua coepit aetas nec cursum suum aut revocabit aut supprimet; nihil tumultuabitur, nihil admonebit velocitatis suae: tacita labetur. Esse aliquem qui usque eo deliciis interierit ut an sedeat alteri credat! Modus vero imperfectus est quando duo. Et cum occupaveris, tamen fugiet; itaque cum celeritate temporis utendi velocitate certandum est et velut ex torrenti rapido nec semper ituro cito hauriendum. In tria tempora vita dividitur: quod fuit, quod est, quod futurum est; ex iis, tempus quod agimus breve est, quod acturi sumus dubium, quod egimus certum. Nemo restituet annos, nemo iterum te tibi reddet. Ex his (id), quod agimus, breve est, (id), quod acturi sumus, dubium, (id), quod egimus, certum. Ex his, quod agimus breve est, quod acturi sumus dubium, quod egimus certum. Nihil enim provisum est: subito in illam necopinantes inciderunt, accedere eam cotidie non sentiebant. Convivia mehercules horum non posuerim inter vacantia tempora, cum videam quam solliciti argentum ordinent, quam diligenter exoletorum suorum tunicas succingant, quam suspensi sint quomodo aper a coco exeat, qua celeritate signo dato glabri ad ministeria discurrant, quanta arte scindantur aves in frusta non enormia quam curiose infelices pueruli ebriorum sputa detergeant. Non est itaque quod quemquam propter canos aut rugas putes diu vixisse: non ille diu vixit sed diu fuit. Modus perfectus vocatur, quando tria tempora perfecta sive imperfecta pro perfectione qualibet accipiuntur. Iam vero cum illos aliqua inbecillitas mortalitatis admonuit, quemadmodum paventes moriuntur, non tamquam exeant de vita sed tamquam extrahantur! Feres ex illis quidquid voles; per illos non stabit quominus quantum plurimum ceperis haurias. Inde etiam poetarum furor fabulis humanos errores alentium, quibus visus est Iuppiter voluptate concubitus delenitus duplicasse noctem: quid aliud est vitia nostra incendere quam auctores illis inscribere deos et dare morbo exemplo divinitatis excusatam licentiam? At idem postea Alexandrina perfidia deceptus ultimo mancipio transfodiendum se praebuit, tum demum intellecta inani iactatione cognominis sui. Nemo, nisi quoi1 omnia acta sunt sub censura sua, quae numquam fallitur, libenter se in praeteritum retorquet; 4 ille qui multa ambitiose concupiit, superbe contempsit, impotenter vicit, insidiose decepit, avare rapuit, prodige effudit, necesse est memoriam suam timeat. Satis longa vita est et in This edition of Seneca's De otio and De brevitate vitae introduces undergraduates and more advanced students to the complex artistic method and provocative message of Senecan philosophy. Quam multis divitiae graves sunt! omnia nota omnia ad satietatem percepta sunt. Potestne quicquam † sensus hominum eorum dico † qui prudentiam iactant, operosius occupati sunt ut melius possint vivere, inpendio vitae vitam instruunt. Nemo horum non vacabit, nemo non venientem ad se beatiorem, amantiorem sui dimittet, nemo quemquam vacuis a se manibus abire patietur; nocte conveniri, interdiu ab omnibus mortalibus possunt. Haec ulcera cum ipsis membris absciderat: alia subnascebantur; velut grave multo sanguine corpus parte semper aliqua rumpebatur. Quae tam stulta mortalitatis oblivio in quinquagesimum et sexagesimum annum differre sana consilia et inde velle vitam inchoare quo pauci perduxerunt! Hoc est enim, in quod fortuna ius perdidit. Maior pars aetatis, certe melior, rei publicae data est: aliquid temporis tui sume etiam tibi. Quomodo excandescunt, si quid ex iuba sua decisum est, si quid extra ordinem iacuit, nisi omnia in anulos suos recciderunt! Diripitur ille toto foro patronus et magno concursu omnia ultra quam audiri potest complet: "quando" inquit "res proferentur?" Dubitare se interim Fabianus noster aiebat an satius esset nullis studiis admoveri quam his inplicari. But men who are engrossed lose this; for they have no time to look back upon the past, and even if they should have, it is not pleasant to recall something they must view with regret. Nec te ad segnem aut inertem quietem voco, non ut somno et caris turbae voluptatibus quidquid est in te indolis vividae mergas: non est istud adquiescere; invenies maiora omnibus adhuc strenue tractatis operibus quae repositus et securus agites. Hoc quoque quaerentibus remittamus, quis Romanis primus persuaserit navem conscendere (Claudius is fuit, Caudex ob hoc ipsum appellatus quia plurium tabularum contextus caudex apud antiquos vocabatur, unde publicae tabulae codices dicuntur et naves nunc quoque ex antiqua consuetudine, quae commeatus per Tiberim subuehunt, codicariae vocantur); sane et hoc ad rem pertineat, quod Valerius Corvinus primus Messanam vicit et primus ex familia Valeriorum urbis captae in se translato nomine Messana appellatus est paulatimque vulgo permutante litteras Messalla dictus: num et hoc cuiquam curare permittes, quod primus L. Sulla in circo leones solutos dedit, cum alioquin alligati darentur, ad conficiendos eos missis a rege Boccho iaculatoribus? In tria tempora vita dividitur: quod fuit quod est quod futurum est. Omne enim quod fortuito obuenit instabile est, et quo altius surrexerit opportunius est in occasum; neminem porro casura delectant; miserrimam ergo necesse est, non tantum brevissimam, vitam esse eorum qui magno parant labore quod maiore possideant. Quorum puerilis adhuc animos senectus opprimit, ad quam inparati inermesque perveniunt. Ita est: non accipimus brevem vitam sed facimus nec inopes eius sed prodigi sumus. Illum tu otiosum vocas qui Corinthia, paucorum furore pretiosa, anxia subtilitate concinnat et maiorem dierum partem in aeruginosis lamellis consumit? Ex iis, quod agimus, breve est, quod acturi sumus, dubium, quod egimus, certum. parum est. Hoc est enim, in quod fortuna ius perdidit, quod in nullius arbitrium reduci potest. Operose adsequuntur quae volunt, anxii tenent quae adsecuti sunt; nulla interim numquam amplius redituri temporis ratio est: novae occupationes veteribus substituuntur, spes spem excitat, ambitionem ambitio. Quorundam otium occupatum est: in villa aut in lecto suo, in media solitudine, quamvis ab omnibus recesserint, sibi ipsi molesti sunt; quorum non otiosa vita dicenda est, sed desidiosa occupatio. Denique inter omnes convenit nullam rem bene exerceri posse ab homine occupato, non eloquentiam, non liberales disciplinas, quando districtus animus nihil altius recipit sed omnia velut inculcata respuit. Yet, in order that the victims of them may be censured, each for his own particular fault, I say that they must be instructed, not merely wept over. Quem tunc animum habuerunt illi quibus erat mandata frumenti publici cura, saxa ferrum ignes Çaium excepturi? Lateinischer Text: Deutsche Übersetzung: Die Menschheit und der Verlauf der Zeit Seneca grüßt seinen Lucilius (Brief 1) Ita fac, mi Lucili: vindica te tibi, et tempus quod adhuc aut auferebatur aut subripiebatur aut excidebat collige et serva. Non pudet te reliquias vitae tibi reservare et id solum tempus bonae menti destinare quod in nullam rem conferri possit? Alessandro Di Cerbo. quam multorum eloquentia et cotidiana ostentandi ingenii occupatio sanguinem educit! Professores aliarum artium vulgo multique sunt, quasdam vero ex his pueri admodum ita percepisse visi sunt ut etiam praecipere possent: vivere tota vita discendum est et, quod magis fortasse miraberis, tota vita discendum est mori. De tranquillitate animi. Lateinischer Text: Deutsche Übersetzung: Nütze die Zeit! Quod proposui si in partes velim et argumenta diducere, multa mihi occurrent per quae probem brevissimam esse occupatorum vitam. In tria tempora vita dividitur: quod fuit, quod est, quod futurum est. Tot maximi viri relictis omnibus inpedimentis, cum divitiis officiis voluptatibus renuntiassent, hoc unum in extremam usque aetatem egerunt, ut vivere scirent; plures tamen ex his nondum se scire confessi vita abierunt, nedum ut isti sciant. In tria tempora vita dividitur: quod fuit, quod est, quod futurum est. Quo spectas? qui unctorum suorum greges in aetatium et colorum paria diducit? imperfekta Ipsae voluptates eorum trepidae et variis terroribus inquietae sunt subitque cum maxime exultantis sollicita cogitatio: "haec quam diu?" Illa se benigne gessit: vita, si uti scias, longa est. Solebat dicere Fabianus, non ex his cathedrariis philosophis, sed ex veris et antiquis, “contra affectus impetu, non subtilitate pugnandum, nec minutis vulneribus sed incursu avertendam aciem”. nisi occupas, fugit." 10.10.2 In tria tempora vita dividitur: quod fuit, quod est, quod futurum est. At alium insatiabilis tenet avaritia, alium in supervacuis laboribus operosa sedulitas; alius vino madet, alius inertia torpet; alium defetigat ex alienis iudiciis suspensa semper ambitio, alium mercandi praeceps cupiditas circa omnis terras, omnia maria spe lucri ducit; quosdam torquet cupido militiae, numquam non aut alienis periculis intentos aut suis anxios; sunt quos ingratus superiorum cultus voluntaria servitute consumat; multos aut adfectatio alienae fortunae aut suae querella detinuit; plerosque nihil certum sequentis vaga et inconstans et sibi displicens levitas per nova consilia iactavit; quibusdam nihil quo cursum derigant placet, sed marcentis oscitantisque fata deprendunt, adeo ut quod apud maximum poetarum more oraculi dictum est verum esse non dubitem: "exigua pars est vitae qua vivimus." Ceterum quidem omne spatium non vita sed tempus est. Clamat ecce maximus vates et velut divino ore instinctus salutare carmen canit: optima quaeque dies miseris mortalibus aevi. 2 in tria tempora uita diuiditur: quod fuit, quod est, quod futurum est. Dant nec intellegunt; dant autem ita ut sine illorum incremento sibi detrahant. In tria tempora vita dividitur: quod fuit, quod est, quod futurum est. egimus certum. Hoc est enim in quod fortuna ius perdidit, quod in nullius arbitrium reduci potest. Hoc est enim tempus, in quod Fortuna ius1 perdidit. 152 Likes, 0 Comments - Camilla Fatticcioni 花木兰 (@camilde) on Instagram: “BEST OF 2019 <